ابوالثناء محمدبن ابي‏بكر بن احمد، معروف به سراج الدين ارمَوي (منسوب به اروميه) از علماي بزرگ معقول مي‏باشد و در منطق و كلام بسيار متبحر بود. وي در اين رشته‏ها، بي‏نظير و محل توجه صاحبان فن و فضلاء قرار داشت و كتب متعددي تدوين كرد كه البَيان، اللُّباب، مُختَصرُ الاربعين و مَصالحُ الانوار از آن جمله‏اند.